Μάρτιος(22/2/)
Ενα βήμα πιο κοντα στην αγάπη
Σου κλείνω το μάτι, σε κοιτώ στο σκοτάδι είναι εκείνο το φως απλα που σε περιβάλλει
Στο γλυκό σου ποτάμι, η αγάπη με χάνει, με πετάει απ' το χάλι και τη νιότη μου φτιάχνει
Μα είναι δυνατόν εσύ να υπάρχεις, μακριά μου, κει που η ματιά μου δε φτάνει
Μα πως θα σαι κάνω δική μου κοντά μου να σ' έχω
...Ένας δρόμος μ' αμάξια κι ένα τρένο πιο κάτω
Απ'τα μέρη που ξέρεις
είμαι εκεί που δε βλέπεις
Προχώρα καλή μου, πλησίασε πάλι κεί που το φως είναι σε μια άκρη
Μη το ψάχνεις αλλού, ξερω το διαπερνά ακόμα σκοτάδι
Πλησίασε πάλι, ένα βήμα πιο κοντά στην αγάπη
Πλησίασε ένα βήμα πιο κοντά την αγάπη
(ήταν για το μικρό αντρικό συγκρότημα, που μου ζήτησε κάτι, για μένα η "φωνή" που μιλάει δεν έχει "φύλο", και είναι απλό εαν δεις το δικό σου σκοτάδι, δε σε φοβίζει το ξένο...)
Απρίλιος
Έαν μπορούσα να γράψω, θα έγραφα για σένα
Περπατώ τον πένθιμο χορό Περπατώ στο αγκαθωτό κενό Ρίζες γίνανε τα όνειρα
Που με τραβάνε , με πονάνε
Μέσα στο παρόν αυτό δε τραβάνε
Για να σπάσω αυτή τη φυλακή
Αγάπη για ζωή ξαναγεμίζω
Δύναμη απ’ το κενό αντλω
Πράξεις, όνειρα, ελπίδες
Αρπάζω αυτά τα όπλα με τις ακανόνιστες λεπίδες
Πίσω απτά σίδερα πλανώμαι
Πίσω απτά όνειρα δε ζω
Εσένα θα χω οδηγώ
Και νόημα μια αγάπη
Ο κόσμος εδώ είναι φυσικός
Πράσινο βουνό, συννεφιασμένος ουρανός
κι ένας κρυμμένος ήλιος, λαμπρός
κι ένας κρυμμένος ήλιος, λαμπρός
Μάιος
Έκανα λάθος γιατί αγαπούσα πολύ
Όχι τους άνδρες, τον έρωτα μπορεί
Τους φίλους στη πυραμίδα τους είχα κορυφή
Έκανα το λάθος που αγάπησα πολύ
Αγάπησα αυτό που λέμε τη στιγμή
Περπάτησα χωρίς μπρατσάκια στου έρωτα τη παρακμή
Κολύμπησα σε βράχια με ανθρώπινη μορφή
"φίλοι"
Έχασα επαφή
Έχασα επαφή
Ξύπνησα απ’ τα λάθη
Και τρόμαξα ξημερωτα τετάρτης
Ένιωσα πως έχανα τη λογική
Έτρεμα τα βράδια σπίτι μοναχή
Χανόμουν σε τρύπιες σκέψεις
Μέσα στο δίχτυ της σιωπής
Έκανα το λάθος που αγάπησα πολύ
Φώναζα στο πόνο
Που ναι εκείνοι που πίστεψα
Χάθηκαν βουβοί
Ένα βαθύ, μαύρο πηγάδι εμφανίστηκε μπροστά
Εγώ απλά έμεινα εκεί,
Πίσω απ τή ζωή
Ιούνιος
I Run next to the corner
Νeed to Hide from this rediculous present
I put the tv on
Left here all alone
No sound in my mind
Just some wind shakes the curtains
Beautiful days passed in the absence of me
Ego and love cannot move but apart
You and I were never as one
It' s a taken dream of(from) my hand
Window stands formally in front of the balcony
You wont visit us, like you never did
The invitation was for a hidden love
And Never arrived
Your destination was far away from mine
So No help no surprise
(But) Love in rise
Behind these blue eyes
Magnetic field kept me around
Don t worry before I leave
I' ll keep my love for a while and then set it free
Στοίχοι σα τραγούδι με απόλυτη ειλικρίνεια...
Υποκρίνομαι (αφιερωμένο στον Χρήστο που γελάσαμε με τους στοίχους)
Πότε θα σταματήσω να (σε) σκλεφτομαι...
(Μάρτιος 2007)
Αύγουστος - Σεπτέμβριος
Στοίχοι σα τραγούδι με απόλυτη ειλικρίνεια...
Υποκρίνομαι (αφιερωμένο στον Χρήστο που γελάσαμε με τους στοίχους)
Κρύβομαι απτή σκιά μου
Μάσκα, πανοπλία φορώ
Ποιος και τι να φανταστεί
Την ανάγκη μου για ηθική
Ξέρω σε τέτοια χυδαία εποχή
Παίζει να με πουν τρελή
Υποκρίνομαι
Κι Από σένα κρύβομαι
Φοβάμαι να μη δείξω κατι …
Και το χαμόγελο σου γίνει στάχτη
Δε ρισκάρω την απόσταση να σπάσω
Γιατί φοβάμαι θα σε ¨χάσω¨
Μπερδεύομαι
Σκούπα τα κάνω και συνέρχομαι
Εικόνες γίνεσαι
Τις κάνω συλλογή
Ντρέπομαι που πέφτω στη παγίδα
που μοιάζει και με καταιγίδα
αποκλειστικά, δική μου δημιουργία
Υποκρίνομαι
Κι Από σένα κρύβομαι
Φοβάμαι να μη δείξω κατι …
Και το χαμόγελο σου γίνει στάχτη
Δε ρισκάρω την απόσταση να σπάσω
Γιατί φοβάμαι μη σε ¨χάσω¨
Ιούλιος
Από τα 10 μου, είναι 16 χρόνια που το συναίσθημα γίνεται γραμμές από λέξεις..., εχθές βρήκα δύο κόλλες χαρτί σε κάτι σημειώσεις που γραφαν τα παρακάτω
1ο.Στα μονοπάτια που μου δείξανε
Εγώ διαλέγω εκείνο
που όταν το φως το σκεπάζει
το σκοτάδι σωπάζει
Η φωνή που μιλούσε
στην ψυχή μου
ήταν θεική μα ήταν μαζί μου
μ έλουζε με φως
έγινε φανάρι
έγινε φανάρι
δείχνοντας μου την αγάπη
(Μάιος 2007)
(Μάιος 2007)
2ο. Το ρολόι σταματημένο
Το τσιγάρο αναμμένο
με φόντο άδεια πακέτα και βιβλία αραδιασμένα
Το δωμάτιο σκοτεινό
ένα κλάμα βουβό
Υπάρχω?
Η κάπνα με πνίγει
Το τσιγάρο πετώ
Και φωνάζω γιατι
ο εγωισμός μου έχει τσακιστεί
Στ αμάξι μπαίνω
και στον σταθμό πηγαίνω
ένα οποιοδήποτε τρένο να πάρω
Φρενάρω
Μπροστά μου΄ εσύ
ξανακοιτάω ΄ κανείς
Ξέρω έχεις φύγει και φοβάμαι πολύ
Πρώτη βάζω και το ράδιο ψάχνω
κόκκινο το φανάρι
και πιο διπλα γκρεμός
είμαι ανίκανη να πάω να φουντάρω
μόνο το σκέφτομαι
τζάμπα
τρελαίνομαι
Πότε θα σταματήσω να (σε) σκλεφτομαι...
...σαν όνειρο ήτανε, σα ταινία καλή
τα φιλιά που γεμίσαν το δικό μου κορμί
(Μάρτιος 2007)
Αύγουστος - Σεπτέμβριος
Εκεί που ψάχνεις δεν θα με βρεις
Δεν είμαι σε ένα μάτσο με ανθρώπους
Είμαι σε μια γωνία ένα με το μάρμαρο στα πόδια μου
Ερημίτισσα στο διάλειμμα
Μ αρέσει καλύτερα
Όπως όταν είμαι ξυπόλητη
Όταν νιώθω την υγρασία στα πέλματα μου
Μη ψάχνεις δεν θα με βρείς
Κρύβομαι από παντού
Αναφορά σε κανέναν, καμιά
Έξω πανοπλία φορώ, πως θα με ξεχωρίσεις
Πως στα αλήθεια θα μ αγαπήσεις
Ποια από τις δυό μας θα θέλεις
Ποια θα αγαπήσεις
Λυγίζω και ισιώνω
Φοβάμαι ότι θα καταντήσω μηχάνημα
Φοβάμαι μη με προσπεράσεις , ψάχνοντας με
Φοβάμαι μη δε προλάβω νερό να σου δώσω
Αλλά σε κείνο το καβούκι που μπαίνω όταν επιστρέφω
Χωράει πολύ αγάπη και σώματα που θέλουν να ανταλλάξουν αλήθειες
Ελευθερία γράφει το ταμπελάκι
Το όνομα μου είναι στο κουδούνι
Οι καλές ψυχές πάντα ευπρόσδεκτες, θα σε περιμένω
