 |
| 2010-2011 |
2010
Σε σένα που ξεχώρισα αλλά ποτέ δεν γνώρισα
Εκείνη , η άλλη πλευρα, δεν βλέπει
(Γιατί) έπαψε να κοιτά.
Γιατί ξέχασε ν αγαπά
Κι έπαψε να νοιάζεται ξαφνικά
Τα πικ απ σταμάτησε, και σιωπή παντου το χώρο διαπερνά
Το χαμόγελο πνίγηκε στο δάκρυ που στο δέρμα κυλά
Το δέρμα ζάρωσε από την αλήθεια που πονά
Η γαλήνη έγινε ουτοπία παλιά.
Από έξω τα παιδιά που παίζουν θυμίζουν ζωή
τρέχουν,τσιρίζουν, χασκογελούν, και παραπέμπουν σε άλλη εποχή
Εκείνη / η εποχή/που οι πληγές ματώσανε και η συμβίωση έγινε ανθρώπινο κλουβί.
Πυξίδα με σκουριαμένο βέλος η ωριμότητα και τζάμι από ραγισμένο γυαλί
Εικόνα ανεξίτιλη όσο και ανεπιθύμητη αυτή η θύμηση....
Ένα βράδυ του Σεπτέμβρη καθόμουν σε κείνο το μικρό και φρεσκοβαμμένο δωμάτιο, υπήρχε πολύ ησυχία, όλοι κοιμόνταν
Η νύχτα βαθαίνει πολύ....
Μουσική ηχεί για να σκεπάζει τη σιωπή
...του σκοταδιού,
...εκείνη τη γνωστή φωνή
και φωτεινές εικόνες δημιουργεί..
.η μπαλάντα παει να τελειώσει και τότε
.... ο δίσκος γυρνάει απτην αρχη....
Μουσική ηχεί για να σκεπάζει τη σιωπή
...του σκοταδιού,
...εκείνη τη γνωστή φωνή
και φωτεινές εικόνες δημιουργεί..
.η μπαλάντα παει να τελειώσει και τότε
.... ο δίσκος γυρνάει απτην αρχη....
Μετά από μέρες βασανιστικών σκέψεων δεν κατέλειξα στο επιθυμητό, αλλά στο λογικό
Πρόσεχε μην αγγίξεις τα μάτια μου, τσούζουν
Το δέρμα κόκκινο κάτω από τις σκιές του μακιγιάζ
Λεπτό κ ευαίσθητο νιώθω να σκίζεται απ το ασταμάτητο κλάμα
Το οξύ των δακρύων τίποτα μπροστά στο όξύ της στιγμής
Το σώμα γερασμένο κατω απ την επιδερμίδα των 25
Το χαμόγελο υποκριτικό, τι άλλο θα παίξει κεί έξω
Για να αποφύγει εκείνους που η περιέργεια ή το θέαμα τους κάνει να ρωτούν
Χρώμα στα μάγουλα βάζει τεχνιτό
Τα ρούχα πνίγουν/σφίγγουν παρότι δείχνουν φαρδιά
Η ευτυχία κομμάτι που δεν δένει στο άχρηστο παζλ
Παρά τις αποφάσεις νεύρα και θυμός με διαπερνούσε σαν ρεύμα, η σκέψη μου ακόμα γυρνούσε γυρω από σένα
Θυμός
Η προσβολή του συναισθήματος έγινε φορτίο βαρύ
Τρύπες μπάζουν τα ανεκπλήρωτα όνειρα και εφιάλτες μπερδευουν το ξύπνημα το πρωί
Θυμάμαι ξεκίνησε στην αμφισβήτηση του έρωτα σαν έννοια άπιαστη για τόσο νωρίς
Λόγια καρφώθηκαν , πικρία απελευθερώθηκε στις φλέβες μου ,
λύπη στις μέρες μου,
φόβο στις νύχτες μου,
παρελθον το αύριο,
μακρινό το παρον για κείνη που χρεώθηκε βασανιστικά
λάθη και κενά
¨Οταν ο θυμός πηγαινοέρχεται εκει που σκέψεις και όνειρα άλλοτε θρόνιαζαν
Μια θολή απόγνωση ανατέλλει και δοκιμάζει τη λογική
Κουράγιο βρίσκει και κάνει υπομονή
Κι όμως υπήρξαν στιγμές αισιοδοξίας ...πριν , μετά,τι σημασία
Στολίδια που ανέβηκαν στον ουρανό
φεγγάρια καρφώθηκαν στο γκρίζο κενό
Το φως κατάπιε την πίκρα
Κοιτώ μα πουθενά πια νύχτα
Πριν ξεκινήσω το ταξίδι στην συμπρωτεύουσα, όνειρα, όνειρα, όνειρα
Πλημμύρα το φως στη θάλασσα του ουρανού,
φωνές ξεσηκώνουν πολυχρωμα αρώματα παντού,
οι μπόρες περάσαν μα τσακισμένο το καράβι ακουμπά την ακτή του συννεφιού,
δάκρυ χαράς όλο χρυσό πέφτει στη γη, το αόρατο πρόσωπο χαμογελά
δρόμος ανοίγεται, η στεριά τρέχει χιλιόμετρα μπροστά,
οδηγεί στην δική του αγκαλιά εκείνα τα σκισμένα πανιά,
μπροστά στη θέα της μελωδίας,
το ταξίδι ξεκίνησε με λιγη από τη ξεχασμένη ουτοπία της ευτυχίας
Παλιά όνειρα πρώτη γραμμή
Παλιά μου όνειρα χτύπησαν το κοιμισμένο κορμί,
μάτωσαν τη φτωχή αλήθεια,
κέρασαν μοσχάτο κρασί.
Παλιά μου όνειρα τρώνε το μυαλό,
φωνάζουν παραμένουν ανεκπλήρωτα εδώ,
γκρεμίζουν εκείνα τα χρόνια της σιωπής.
Αλήθεια, εκείνα κάναν την αρχή της εγκατάλειψης ή εγώ?
Ποτέ δεν θα μάθει κανείς, και ίσως δεν έχει πια σημασία η φυγή,
μα το απροσδόκητο που γλυκαίνει τη αμφιβολία της στιγμής,
γεμίζοντας το πέτρινο ποτήρι της υπομονής,
το μυστικό ταυτίζεται με την άγνωστη δυναμική της ύπαρξης και τρομάζει την μνήμη της ψυχής
Ένα πρωινό ξύπνημα...του Φλεβάρη
Ψιθυρίζω ευχές με δάκρυ στο μαξιλάρι ,
απότομα γυρνώ το κεφάλι ,
ακουμπώ το δεξί χέρι στο ντουβάρι ΄σιγοτραγουδώ στο Θεό...
οι άλλοι κοιμούνται, κάνω ησυχία,
δεν αντέχουν όλοι το παρόν....
Συμβαίνει σε ευαίσθητους και μη
Καθημερινά σημειώνονται μικροί θάνατοι
Οι τελετές αργούν ν’ανάψουν κερί
Η καρδιά χτυπά, κυλούν οι βιορυθμοί
Μα το πένθος βρίσκεται αλήθεια εκεί
Ένα κυριακάτικο πρωί, σε θυμήθηκα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου