Κρατς… κρατς…. κάποιος προσπαθεί να ανοίξει κάτι….
-Άφησε το κλειστό!
-Όχι θέλω να το ανοίξω, θέλω να δεις την αλήθεια!
-Μπορώ να δω την αλήθεια?... Δεν τη βλέπω?
- Τη Βλέπεις, αλλά μισή..Και μπορείς , γιατί είσαι έτοιμη, να δεις το σκοτάδι και το φως και να μη τυφλωθείς, μήτε να φοβηθείς.
- Σίγουρος ακούγεσαι.
- Όχι εσύ πια δε φοβάσαι , εσύ πια κοιτάς αυτό που στα αλήθεια συμβαίνει και δε το διατυμπανίζεις με το που το αισθανθείς, το επεξεργάζεσαι πρώτα, το δια - σταυρώνεις και μετά το αποδέχεσαι σαν αλήθεια
- Νομίζω, ναι, άλλαξα. Παλιότερα δεν ήμουν αυτό. Έμαθα την αξία της υπομονής, δεν έφτανε η δημιουργικότητα. Οδηγούσε σε καταστροφή. Θα το ανοίξεις , λοιπόν?
- Βιάζεσαι, λοιπόν, τώρα?
- ίσως.
- Άρα σου χει μείνει παρόρμηση…
- ¨Όχι, τα λόγια σου δείχνουν ότι κάτι είδες σε μένα, και είδα το λόγο που το κάνεις. Σε εμπιστεύτηκα… μόλις τώρα
- Άρα φοβάσαι… κάτι
-Τους ανθρώπους, με σένα όμως νιώθω ότι τους εμπιστεύομαι
- Το ανοίγω…
. ..Σκύβει στο μέρος της , την παίρνει μια αγκαλιά… κι εκείνη κλείνει τα μάτια… και βλέπει… ότι..εκείνος… «Σκαρφάλωσε με ένα τρόπο άγνωστο στους άλλους και σε κείνη. Έσυρε το καπάκι, και μια ηλιαχτίδα ίσα που μπήκε και τρύπησε το χώρο. Ένα μικρό φως μπήκε μέσα στο μέρος τριγύρω. Ο αέρας γέμισε οξυγόνο. Γύρω από τη λωριδίτσα του φωτός ήταν σκοτάδι, μα τα μάτια της άστραψαν από αυτή/ο και σιγά σιγά άρχισε να ξεχωρίζει τα πρόσωπα στο χώρο που στέκονταν τριγύρω.»… Ήταν η δύναμη. Έγινε σύμμαχος της. Είδε την αλήθεια. . . αλλά δεν το ήξερε
- Χαμογελάς?
- Γιατί όχι, αυτό είναι η «αλήθεια»? Η αλήθεια δεν είναι μόνο η δύναμη που έχουμε μέσα μας… μου δείχνεις και κάτι άλλο πέρα από την ηλιαχτίδα?
- Ακόμα δε σου έδειξα την αλήθεια. Αυτή όμως όποια και να είναι θα έχεις τη δύναμη να την «αντιμετωπίσεις». Αυτό ήθελα. Η «αλήθεια» πάντα είναι σχετική, και τη χειριζόμαστε «προσωπικά», εξαρτάται ποιους και τι αφορά. Θα συνεχίσεις να την αναζητάς πια, γιατί θα έχεις τη δύναμη, ότι κι αν «μάθεις» να μην το αφήσεις να σε πάρει από κάτω.
- Πως ξέρεις ότι θα έχω τη δύναμη?
- Είδα ότι τα μάτια σου άστραψαν… σε κάτι που πραγματικά δε συνέβη…
- Τι δε συνέβη?
- Σε αγκάλιασα απλά..
- Δεν άνοιξες το «καπάκι»?
- Όχι απλά αυτό αισθάνθηκες- είδες…. εσύ.
- Σ ευχαριστώ
- Είμαι απλά βιαστικός και φεύγω. Τίποτα
- Μα που πας? Θέλω να μείνεις.
- Θα τα ξαναπούμε
- Εσύ βλέπεις την αλήθεια?
- Ναι
- Και τι κάνεις? Δεν είσαι ευτυχισμένος…
- Ναι, κάτι θα φταίει…
Κι έφυγε
Κι όμως μπορεί εκείνος να ναι σοφότερος, εκείνη όμως έβλεπε πως η σοφία δεν ήταν αρκετή για να χαρίσει την «ευτυχία»… ΄΄ πρέπει να ζεις τη ζωή και να αισθάνεσαι καλά’’… και για να συμβαίνει αυτό… χρειάζεται …
Α Γ Α Π Η ….όποια ενέργεια, για να έχει αποτέλεσμα… πρέπει να εμπεριέχει αυτό το συστατικό…η «σοφία» δεν έχει ηλικία, όπως και η ξεροκεφαλιά
Τέλος (Ματίνα Μ.)
Μια κουβέντα έστω μπορεί να σε εμπνεύσει....να ναι καλά...
Αργότερα θα εμπλουτίσω την ιστορία, είναι η το αρχικό, πρώτο κείμενο
Τέλος (Ματίνα Μ.)
Μια κουβέντα έστω μπορεί να σε εμπνεύσει....να ναι καλά...
Αργότερα θα εμπλουτίσω την ιστορία, είναι η το αρχικό, πρώτο κείμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου