Ήταν σκληρό μεταβατικό  καλοκαίρι.Από πίσω κολλητά ο χειμώνας. Ξέχασα, θυμήθηκα, τσατίστηκα, τρόμαξα, θάρρευσα, μπέρδεψα και μπερδεύτηκα. Τώρα πια, πείρα, αυτό μένει...μια "πρακτική" εμπειρία ζωής. Με σύμβαση μοναδική να μου έχει δώσει στοιχεία που θα κουβαλάω μια ζωή, ακόμα και αν στο συνειδητό επίπεδο δεν επανεμφανιστούν. Όλοι να ναι καλά. Τώρα πια ηρεμία εδώ. Τρόμαξα και απόρησα με ένα ξέσπασμα κάποτε. Αλλά συμβαίνει.

Πρέπει να προχωρήσω αλλά να πάω που,

 που να πάω, που να μπω,                                                            

ποιον ήλιο θα δω, ποια αυγή θα χαράξει μετά,

 ποια μάτια θα προσβλέπω δειλά.

Σε ποια ανάσα οξυγόνο θα βρω

Ποια ευχή θα κάνω ,...το κουράγιο χάνω

Πρεπει να ακολουθήσω την τύχη μου

Το νόμισμα μου να βρω

Μα που να πάω ,που να κοιτάξω

Συντρίμια παντού

Φωνές βουβές

Φεύγεις μα που πας

Ταξιδευεις  χωρίς πανιά και καύσιμα

Χωρίς την αγάπη, ποιο το νόημα

Ποια νιότη

Φεύγεις, ξεκινάς μα που πας

Στ’ αγκάθια περπατάς

Ξεριζωμένα τα νύχια

Ζεις Χωρίς καρδιά?

Ίσως νόμιζα ότι αγαπώ

Το ξέρω ότι έχω γίνει πολύ τρυφερή

Ευαίσθητη σα πουλί…ελευθερη σαν αγάπη

Μα γιατί είναι όλα μέσα

Γιατί άργησα να δω τα σημάδια

Γιατί παρερμήνευσα 

Συμπάθεια ε -και-?

Μετά τι?

Τι έχει απομείνει?τι? το κεφάλι ψιθυρίζουν,φωναζουν μα ποτέ δε σωπαίνουν, σκέψεις

Πωπω μελωδίες χορευουν μέσα μου

Όργανα αναπνέουν απτα αυτιά μου

Τραγούδια υπέροχα, άπιαστοι στοίχοι

Είμαι τόσο μπερδεμένη μέσα μου

Τόσο πολύ όσο δε πάει

Όσο δε γίνεται

Τι νόημα έχει να αγαπάς όταν δεν μπορείς

να το δείξεις

Μα τι αγαπώ?Μπορώ εγώ να αγαπήσω?Μπορώ?

Τι μπορώ και τι θέλω? Που είμαι που πηγαίνω?

Πιο κατω δεν θέλω να πάω, πιο πάνω επιμένω και σκάω

Πιο πίσω που τι να δω

Πιο μπροστά τι θα συναντήσω

Τωρα που θα σταθώ

Που θα σταθώ?που στέκομαι?που?σε τι?τι είναι αυτό?μια τρέλα τρελή…μια τρέλα…μια τρέλα…τρελή

(το έχω απολαύσει αυτό το τρελό...ξέσπασμα, είχε την ατυχία ο υπολογιστής να είναι μπροστά μου)